چپ ، جریان انحرافی غالب بر کمونیسم که بعد شکست اپوزیسیون چپ در شوروی بدست استالین در دنیا بنام کمونیسم شناخته شده ، اکنون دیگر در صحنۀ کارزار مبارزاتی وزنه ای نیست .
این چپ که از کمونیسم رگه ها و برداشت هایی دارد ، نه در جوامع بشری فعالیت خاصی از آن هست و نه مقوله ای جدی در مبارزات است . جریانی جانبی و منزویست . در سطح جهانی مات و حرف خاصی ندارد .
چپ در ایران هم خارج از این موئلفه نیست . در معادلات سیاسی کنونی نیست و توده های مردم و جنبش آزادیخواهی نسل جوان و میداندار مبارزات خیابانی جز نامی چیزی از این موئلفه در خاطر ندارند . انگیزه ای هم در شناخت و بکار گیریش موجود نیست . یک نام به تاریخ پیوسته است و بس .
چپ ایران یا درست تر بگویم چپ باقی مانده در خارج کشور نیز هنوز هم به فعالیت هایش در جهت سرنگونی رژیم مشغول است .
این چپ یک طیف هم دست نیست . زخم خوردۀ تاریخ به سر آمدۀ خویش است . شکست خورده از دشمن و از مبارزات خود . مجموعه ای ناهمگون و متناقض از افکار و آرمان های سیاسی احزاب و افراد است . با مبارزات جامعه ارتباط و پیوندی ندارد . اما سرنگونی طلب و دلبسته مبارزات جاریست .
در ترادژی چپ جهانی همین را بس که در جلسۀ سازمان جهانی حقوق بشر تنها چند کشور از حکومت سیاه اسلامی ایران دفاع کردند که همگی آنان بر آمده از سیاست چپ مسلط بر دنیا بودند . کشورهای شوروی ،چین ،کوبا و . . .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر