نوشته اید که : " امروز شعار من بعنوان یک کمونیست «دیکتاتوری پرولتاریا نیست»
بلکه آزادی بی قید و شرط سیاسی ست.
جدایی دین از دولت است.
برابر ی زن و مرد و آزادی بی قید و شرط زنان است . "
اگر کسی خود را کمونیست بداند و لااقل مانیفست را خوانده باشد متوجه میشود که بر آورده شدن اهدافی که آورده ای تنها از کانال دیکتاتوری پرولتاریا میگذرد و بس . غیر ار مورد "جدایی دین از دولت است." . هر راه دیگری در نهایت خدمت به بر دوامی این نظام است و برآورده نشدن خواسته های فوق است .
ا
حزاب و افرادی که دیکتاتوری پرولتاریا را از برنامه خود حذف کرده اند ، در واقع کمونیست بودن خود را نفی کرده اند .
" آزادی بی قید و شرط سیاسی" حتی در نظام سوسیالیستی هم ممکن نیست .
تمام احزاب موجود در دنیا که داعیۀ کمونیست بودن دارند و پشت مواضع لنین نیستند و دیکتاتوری پرولتاریا را با سکوت حذف کرده اند ، سوسیال دمکرات اند و بخشی از سرمایه داری و نظام موجود اند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر